Saltar ao contido

Friedrich Leßner

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaFriedrich Leßner

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento27 de febreiro de 1825 Editar o valor en Wikidata
Blankenhain, Alemaña (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte1 de febreiro de 1910 Editar o valor en Wikidata (84 anos)
Londres, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoPolítica e socialismo Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpolítico, Socialista Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosCharles Lessner Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética (1926—1947) Editar o valor en Wikidata


Friedrich Christian Eduard Leßner[1], nado en Blankenhain o 27 de febreiro de 1825 e finado en Londres o 1 de febreiro de 1910, foi un político socialista alemán, coñecido co pseudónimo de Carstens. Membro da Liga dos Comunistas e da Primeira Internacional, foi un dos primeiros partidarios de Karl Marx.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Fillo dun suboficial do exército e dunha lavandeira. En 1858 casou con Sarah (nada en 1840), unha muller inglesa, e en 1869 volveu casar con Marie Breitenbach (nada en 1844).[2] Foi pai do enxeñeiro de minas Charles Lessner, asentado en Vilagarcía de Arousa.

A súa mocidade estivo marcada pola pobreza e a privación. En Weimar aprendeu o oficio de xastre, e seguiu a súa formación de viaxe co seu oficial. En Hamburgo entrou en contacto coa asociación local de educación obreira, onde coñeceu as ideas de Wilhelm Weitling. Para evitar o servizo militar fuxiu a Londres. Alí uniuse á Liga dos Xustos e máis tarde á Liga dos Comunistas. Nesa época coñeceu a Karl Marx e Friedrich Engels. Foi responsable da realización técnica de impresión da publicación do Manifesto do Partido Comunista.[3] Regresou a Alemaña e participou de forma activa na revolución de 1848/49. Propagou as ideas da Liga Comunista, colaborou no Neue Rheinische Zeitung (Nova Gaceta Renana) e xogou un papel importante na Asociación de Traballadores de Colonia. En 1849 leu a oración fúnebre do médico de Colonia, Andreas Gottschalk. Fundou a Asociación de Traballadores de Wiesbaden-Maguncia e converteuse no seu presidente. En 1851 foi arrestado, e sentenciado a tres anos de prisión no proceso comunista de Colonia de 1852.

En 1856 exiliouse a Inglaterra. Converteuse en membro destacado da Asociación de Educación dos Trabajadores de Londres. En 1864 converteuse en membro do Consello Xeral da Asociación Internacional de Traballadores, cargo que mantivo até 1872. Participou nas Conferencias Internacionais da AIT entre 1865 e 1872. Posicionouse do lado de Marx nos enfrontamentos deste con Mikhail Bakunin. O 18 de setembro de 1867 Karl Marx asinoulle un exemplar da obra Das Kapital, editada ese ano, coa dedicatoria: "Seinem Freunde F. Lessner / Lond. 18 Sept. 1867 Karl Marx".[4] Marx foi padriño do seu fillo Charles, nado en 1879. Nas décadas de 1880 e 1890 estivo particularmente involucrado no movemento obreiro inglés. En 1893 foi un dos cofundadores do Partido Laborista Independente. Durante a disputa revisionista dentro da socialdemocracia alemá, defendeu un marxismo ortodoxo e rexeitou as ideas de Eduard Bernstein. Na socialdemocracia alemá converteuse nun símbolo da "vella garda" do movemento desde a década de 1890. O partido apoiou economicamente a Leßner, que seguiu co seu oficio de xastre. Participou como invitado de honor en conferencias do Partido Socialdemócrata e en congresos da Segunda Internacional.

Legado

[editar | editar a fonte]

O seu arquivo persoal consérvase en Moscova.Hai unha copia en microfilm no Archiv der sozialen Demokratie en Bonn. O inventario cobre o período desde 1853, que inclúe, entre outros materiais, a correspondencia con Johann Philipp Becker, Friedrich Engels e Julius Motteler. Tamén hai diarios, notas e borradores de artigos e discursos.[5]

En Blankenhain unha escola recibiu o seu nome en 1962, durante a República Democrática Alemá. Tamén hai unha pedra conmemorativa na súa cidade natal.

Escritos

[editar | editar a fonte]
  • Erinnerungen eines Arbeiters an Karl Marx. Zu dessen zehnjährigem Todestage, 14. Marz 1893. In: Die neue Zeit. Revue des geistigen und öffentlichen Lebens. 11. Jg., 1892-1893, 1. Bd.(1893), Heft 24, S. 748–754
  • Gelernte und ungelernte Arbeiter In: Die neue Zeit. Revue des geistigen und öffentlichen Lebens. 13. Jg., 1894-1895, 2. Bd.(1895), Heft 31, S. 149–154
  • Aus der Entstehungzeit des kommunistischen Manifestes. In: Sozialistische Monatshefte, Berlín 1897, Heft 10
  • Vor fünfzig Jahren. In: Mainzer Volkszeitung vom 27. Outubro 1900
  • Erinnerungen eines Arbeiter an Friedrich Engels In: Die Hütte, Leipzig, Zweites Dezemberheft 1902, Heft 18, S. 538–541
  • Sixty years in the social-democratic movement. Before 1848 and after. Recollections of an old communist. The Twentieth Century Press, Londres 1907 (reimpreso por Slienger, Londres 1970)
  • Ich brachte das "Kommunistische Manifest" zum Drucker. Edición de Ursula Herrmann e Gerhard Winkler. Dietz Verlag, Berlin 1975.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Taufregister der evangelischen Kirche in Blankenhain 1825, S. 47, Nr. 4
  2. ↑ England and Wales Census 1861 e England and Wales Census 1881.
  3. ↑ [https://web.archive.org/web/20160108113655/http://spdnet.sozi.info/thueringen/weimar/index.php?mod=content&menu=1703&page_id=366 Arquivado 08 de xaneiro de 2016 en Wayback Machine. "Kurze Geschichte der Weimarer SPD" (en alemán).
  4. ↑ Unbekanntes von Friedrich Engels und Karl Marx. Teil 1: 1840-1874. Hrsg. von Bert Andréas Jacques Grandjonc Hans Pelger, Trier 1986, S. 85 ff. (Schriften aus dem Karl-Marx-Haus Nr. 33)
  5. ↑ Nachlass von Leßner

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Franz Mehring: Friedrich Leßner. In: Die Neue Zeit. Wochenschrift der deutschen Sozialdemokratie. 23Jg., 1904-1905, 1. Bd.(1905), Heft 21, S. 677–679
  • Franz Mehring: Ein deutscher Arbeiter. In: Leipziger Volkszeitung. Nr. 487 vom 27. Febreiro de 1905
  • Mohr und General. Erinnerungen an Marx und Engels. Dietz Verlag, Berlin 1964, S. 180–195 und 458–474
  • Irma Sinelnikowa: Friedrich Leßner. In: Marx und Engels und die ersten proletarischen Revolutionäre. Dietz Verlag, Berlin 1965, S. 120–160
  • Karl-Ulrich Tetzlaff: Friedrich Leßner - der Kampfgefährte von Karl Marx. In: Beiträge zur Geschichte Thüringens, Erfurt 1968, S. 9–21
  • Richard Sperl: Ein Soldat der Revolution. Aus dem Leben von Friedrich Leßner, einem Kampfgefährten von Karl Marx und Friedrich Engels. In: Neues Deutschland 31. März 1973, S. 15
  • Karl-Ulrich Tetzlaff: Friedrich Leßner. Ein Kampfgefährte von Karl Marx und Friedrich Engels. aus Anlaß seines 150. Geburtstages. Druckhaus Weimar 1975 (Weimarer Schriften zur Heimatgeschichte und Naturkunde hrsg. vom Stadtmuseum Weimar Heft 27/1975)
  • Irma Sinelnikowa: Friedrich Leßner. Eine Biographie des Kommunisten und Freundes von Karl Marx und Friedrich Engels. Dietz Verlag, Berlin 1980
  • Karl Marx, Friedrich Engels Gesamtausgabe (MEGA): Abteilung 1: Werke, Artikel, Entwürfe Band 25: Werke, Artikel, Entwürfe, Mai 1875 bis Mai 1883. Berlin 1985, ISBN 978-3-05-003362-4, S. 1268 f.
  • Eberhard Flessing: Leßner, Friedrich. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, ISBN 3-428-00195-8, S. 353 f. (Digitalisat).

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
  • Karl Marx: Enthüllungen über den Kommunistenprozess zu Köln. Boston 1853 Online
  • Der Beckersche Prozeß. In: Das große Conversations-Lexicon für gebildete Stände. Erster Supplement Bd. Hildburghausen 1853, S. 1505–1519 Online
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Friedrich_Leßner&oldid=4855644»